1 a 2 % van de mensen met een relatie, kiest voor ‘de derde’ partij; dat betekent dat 98 a 99 % van de mensen met een relatie, NIET kiesen voor ‘de derde’ partij.

Lieve Annette,

Tot op dit punt in mijn leven heb ik altijd gezegd ‘ik snap niet dat vrouwen een relatie aangaan met een getrouwde man.’ Maar nu ben ik verliefd geworden, op een man, een gebonden man, met twee kinderen, onze kinderen zitten op dezelfde school, dus ik ken zijn vrouw ook. 
Ik ben hotel de botel, super verliefd, hij is de liefde van mijn leven. 
Zelf ben ik inmiddels 3 jaar gescheiden… en heb mijn leven goed op de rit. Ik kan mezelf helemaal verliezen in deze liefde, en toch … is er ook dit stemmetje waardoor ik je toch een mailtje stuur. Verliefd zijn op een getrouwde man, wat nu? Ik wil niets liever dan met hem samen een leven opbouwen. Hoe realistisch is dat? 

Groetjes,
Lonneke 

Hai Lonneke, ja, verliefdheid is een heel fijn gevoel. Zelf vin dik zo’n beginfase ook wel onzeker, vindt hij mij echt leuk, vind ik hem echt leuk?
En het is niet niks om verliefd te worden een getrouwde man. Ik kan me je vraag heel goed voorstellen. Verliefdheid is in mijn ogen een heel bijzondere status, het is te vergelijken met ‘verstandsverbijstering‘, ‘ontoerekeningsvatbaar‘, een soort van een psychose, je bent jezelf wel, maar je bent ook jezelf niet. Dat in ogenschouw nemende is het de vraag of de dingen die je doet ook verstandige dingen zijn?
En als dat antwoord ‘neen’ is, is het nog de vraag of je je hele leven verstandige dingen ‘moet’ doen, of het niet zalig is om zo nu en dan lekker uit de ban te kunnen springen…
Maar! In het geval van verliefd worden (zijn!) op een getrouwde man met twee kinderen…en de kinderen en zijn vrouw op hetzelfde schoolplein staan…is het inderdaad de vraag hoe realistisch jouw verlangen is. Ik ga een poging doen je uitgebreid en zorgvuldig te antwoorden.

De cijfers
Als we naar de cijfers kijken, dan kiest dus slechts 1 a 2 % van de gebonden partners om de eigen partner te verlaten voor de derde partij. Dat betekent dat 98/99% van de mensen er NIET voor kiest. Als je niet verliefd bent, dan zeg je naar alle waarschijnlijkheid ‘DIT RISICO GA IK NIET NEMEN.’
Echter, als je eenmaal besmet bent met het verliefdheidsvirus, dan kan je niet meer zo helder denken. En dan krijg je waarschijnlijk ook je verliefdheidsshotjes van je geliefde, waardoor je net genoeg hebt om ‘door te gaan’. Kortom: je krijgt elke keer genoeg muntjes om door te gaan met die flipperkast zodat je blijft spelen en op ‘aan’ staat. Elke keer als je muntjes op zijn, je begint te twijfelen, wil je je omdraaien en naar huis gaan, maar dan krijg je weer die nieuwe muntjes. En voilà! Je speelt weer door.

The best of both worlds
Jouw geliefde leeft (grotendeels) zijn ideale wereld. In huis heeft hij zijn gezin, stabiliteit, huisje, boompje, beestje. Voor alles wordt gezorgd. En buitenshuis heeft hij een romantische affaire met jou waarin verlangens en behoeften vervuld worden, die thuis gedeeltelijk, of niet vervuld worden. Het beste van twee werelden.
Hij bepaalt wanneer jullie elkaar kunnen zien en jij past jouw schema ongetwijfeld aan hem aan? Dan ben jij dus afhankelijk van hem wanneer je hem kunt zien. Hij bepaalt. (Zo gaat het meestal.)
Het zou interessant zijn te onderzoeken welke hechtingsstijl ‘jouw overspelige partner’ heeft. Of hier door middel van cijfers conclusies te trekken zijn, dat weet ik niet hoor, ik heb die cijfers nog nooit gezien. Maar het zou kunnen duidelijk op een onveilige hechting, omdat hij met jou een escape heeft en niet voor één iemand kiest… En het zou in dat kader ook interessant zijn te onderzoeken welke hechtingsstijl jij als ‘de derde’ persoon hebt, dat je een relatie kiest waarin je niet op de eerste plaats komt te staan, maar iemands ‘grootste geheim’ bent.

Emotionele afweersysteem
Enfin, bij verliefd worden op een gebonden partner, hebben we te maken met ons emotionele afweersysteem, dat is een soort van afweerreactie of overlevingsmechanisme. In het algemeen betekent dit dat je je beveiligt en isoleert jouw binnenste zodat niemand erbij kan. Je bouwt een scherm om jouw innerlijke ik en je zet er prikkeldraad voor. Als je maar niet geraakt wordt. Jouw pantser heeft maar één doel: voorkomen dat je de pijn die je ooit hebt gevoeld nog een keer zult voelen. Of voorkomen dat de pijn die je nu voelt, nog erger wordt (schadebeperking).
En hierdoor geven we onszelf in deze situatie, verliefd worden op een getrouwde vader van twee kinderen, valse hoop. We blijven hopen dat die man waar je verliefd op bent geworden, toch voor jou gaat kiezen.
Ook vanuit dit emotionele afweersysteem kun je je eigen behoeften negeren. De behoefte dat jouw partner bereikbaar, beschikbaar is en jij er altijd toe doet voor hem, ook als hij op vakantie is met vrouw en kinderen en plezier maakt.
Als je hoofd helder is en je een keuze moet maken tussen een man die 100% beschikbaar is, of een man die 25% beschikbaar is, dan kies je (als je het verlangen hebt van een traditionele relatie) voor de 100% beschikbare partner en niet voor de partner met slechts 25% beschikbaarheid.
Ons emotionele afweersysteem zorgt er dus voor dat we onszelf een beetje belazeren en zelfs saboteren.

Relatievorm
Kan deze man echt van jou houden? Ja, natuurlijk kan dat! We houden allemaal van onze kinderen, of we er nu 2 of 3, of zelfs 13 hebben, we houden van elk kind. Op een andere manier, dat geeft ook helemaal niet. Het gaat erom dat de liefde niet ophoudt na je eerste kind. Er is nog liefde genoeg over voor andere kinderen. Het is zeker mogelijk om van twee vrouwen, of twee mannen te houden. De vraag is, hoe geef je dat vorm? Praat je hierover met elkaar, ga je een polyamoreuze relatie aan? Of maak je er een open relatie van? Het is in mijn praktijk altijd een onderwerp om te bespreken. In welke vorm wil je, anno 2023, je relatie vormgeven? En als je bewust kiest voor een monogame relatie, zeg dan wat je doet, en doe wat je zegt. En wil je dat niet, kies dan wat je wel wilt.

Wat nu?
Enfin, terug naar jouw vraag. Verliefd. En nu? Als ‘de derde’ neem je een enorm risico met je hart. Als zijn vrouw het ontdekt, kan ‘Leiden ineens in last zijn’, en kan door paniek en door de inmenging van zijn vrouw alles zomaar in één klap klaar zijn. En heb ik zelf ook weleens meegemaakt. Als de waarheid aan het licht komt, de overspelige ziet wat voor groot verdriet het doet bij zijn of haar partner, kan hij of zij ineens ontwaken uit die verliefdheid, uit die psychose, uit die verstandsverbijstering en heeft ineens zijn of haar bewustzijn weer terug. En kiest hij of zij voor de relatie die er al was. Paniek. Angst. En daar sta je dan, als de derde, met jouw hart nog open. Hoepla, buitenspel gezet. Niet eens een extra verlenging. De ‘wedstrijd’ is over. Je hebt verloren. Je kunt niet eens meer een hand geven, geen afscheid nemen, niks…Dat is pittig liefdesverdriet en dat gun je niemand.

De prins op het witte paard
Verliefd zijn op een getrouwde man is ook in sprookjes geloven. De prins komt toch op dat witte paard? En we leven nog lang en gelukkig. Zo zijn we opgevoed. Al heeft dit helemaal niks met de realiteit te maken. De cijfers over scheidingen, over vreemdgaan en zelfs ook de cijfers ook de slagingskans van samengestelde gezinnen laten dit zien. En dan ben ik nog steeds benieuwd naar de cijfers van de relaties die ontstaan als iemand wel thuis weggaat en kies voor de ‘derde’ partij na vreemdgaan. Hoe succesvol dat is, weet ik niet, maar dit noem ik sowieso altijd een ‘valse start’, omdat je start op verlies, verdriet, frustratie, woede en loyaliteiten. Je start dan eigenlijk op de brokstukken van rouw. Dat valt echt niet mee.

Gelijkwaardigheid en verwachtingen
En ja, er is ook een categorie vrouwen en mannen die om eigen moverende redenen de plek van ‘de derde’ omarmen. ‘Wel de lusten, maar niet de lasten’. Zij gedijen er heel goed bij. Het verschil zit ‘m in het niet hebben van verwachtingen. Als je geen verwachtingen, geen valse hoop hebt, en samen de juiste voorwaarden gemaakt hebt, dan is de relatie evenwichtig en gelijkwaardig. Op het moment dat je als ‘de derde’ wel verwachtingen hebt en de overspelige lover geenszins van plan is om weg te gaan bij zijn/haar partner, is de relatie niet gelijkwaardig en ga je jezelf echt een hoop verdriet doen.

Om een lang verhaal kort te maken, Lonneke, het is best gecompliceerd. En zoals je schrijft, je bent al Hotel-de-botel-verliefd, dus kun je nog een goed overwogen beslissing nemen?
Mijn advies is om iemand in je omgeving uit te kiezen om het gesprek mee aan te gaan (of een professional) en te kijken welke behoeften jij bij jezelf vergeet en hoe wat de gevaren voor jouw hart zijn.
Hoop doet leven is een heel mooie motiverende slogan en dat geldt zeker in heel veel gevallen, echter, hoop kan je ook afhouden van het accepteren van de realiteit.

Ik kan je echt niet zeggen wat je moet doen…ik hoop dat je door mijn invalshoeken met een goede bril kunt kijken naar jouw situatie. Zoek in ieder geval iemand met wie je goed kunt sparren. Iemand die jouw tegengas durft te geven. Iemand die een critical friend is. Iemand die er ook kan zijn om je te steunen.

Heel veel wijsheid en liefde gewenst,
Annette