“Hij meent alles zolang hij bij mij is, maar als het op realiteit aankomt, dan krijgt hij bijna een paniek aanval.”

Vandaag geen vraag, maar een ingezonden verhaal van Linda.

“Hai, mijn naam is Linda. Ik geniet erg van jouw podcast, ik heb de hele Ontrouw serie geluisterd, omdat ik in een soortgelijke situatie zit en door jouw verhaal in de Libelle zoveel herkenning voelde!! Dankjewel, dat je de moed hebt gehad dit interview te geven. Ik heb door jouw verhaal beter begrepen waarom ik doe wat ik doe/dingen gedaan heb die ik gedaan heb …
Wens je nog een fijne dag toe en hoop nog veel podcasts van je te luisteren in de toekomst!”

“Ik heb nog een verhaal voor je, niet om me op te dringen maar omdat ik zelf heel erg geholpen ben door wat jij schreef en doordat ik vaak inzichten krijg door ervaringen die andere mensen delen, dacht ik misschien kan mijn verhaal weer anderen helpen.

Beeindigen
Ik ben bijna zover een punt te zetten achter mijn bedrog. Ik ben van nature een heel eerlijk mens en afgezien van al het andere wat voor of tegen het vreemd gaan spreekt, vind ik het erg dat ik steeds verder bij de persoon die ik eigenlijk ben vandaan ben gekomen.
Ik snap ondertussen waarom dingen gebeurd zijn zoals ze gebeurd zijn, maar het te weten en begrijpen zorgt er bij mij nu wel voor dat ik er van mezelf iets mee moet. Ik heb een hele lieve man, met hem twee kinderen (16 en 15 jaar oud) en ik heb dit vroeger altijd als droom gehad: een veilig, warm stabiel thuis.

Geen thuis
Ik had zo’n thuis als kind niet. Ik houd zielsveel van mijn ouders en mijn relatie met hen nu is heel innig en liefdevol, toch was het niet altijd makkelijk . Mijn vader is alcoholist, gelukkig nu bijna 10 jaar droog, maar hij was jaren lang in de vaste greep van de alcohol met alle gevolgen van dien. Mijn moeder leed aan depressies. Ze hadden met 25 jaar al 5 kinderen (ik ben de oudste, geboren toen zij 17 en 18 waren, ik was zeker niet gepland) en het was gewoon te veel. Al jong heb ik geleerd altijd goed op te letten, hoe voelen ze zich ? Wat kan ik doen om het leuk te houden? Hoe kan ik troosten/helpen? Het was een jeugd met tamelijk veel drama, chaos en voor mij ook vaak angst en verdriet. 

Op zoek naar liefde
Ik ben al vrij jong uit huis gegaan, vastbesloten mijn eigen fijne wereld te creëren. Ik was ontzettend op zoek naar liefde (hoewel ik dat pas later geleerd heb, op dat moment was me dat helemaal niet bewust). Ik wilde de romantische prins op het witte paard, de sterke ridder etc.
Ik viel altijd voor „foute“ types .. vaak ook mannen met verslavingen en ik ben vaak bedrogen geworden wat ik heel erg vond omdat het mijn toch al niet in grote mate aanwezige zelfvertrouwen steeds verder uit wiste. Ik deed alles om een man die ik in mijn hart gesloten had te behouden .. ik ben in heel vervelende situaties terecht gekomen, ben ge- en misbruikt geworden en ik was op een gegeven moment helemaal de weg kwijt. Zocht toevlucht in alcohol en drugs en had als enig echte anker mijn werk als secretaresse bij een advocatenkantoor waar ik het ondanks alles gelukkig toch nog kon redden om altijd te verschijnen en mijn werk goed te doen.

Opgekrabbeld, ik ontmoette Alex
Jaren later toen ik weer een beetje opgekrabbeld was (met hulp van een aantal lieve mensen om me heen) heb ik Alex leren kennen, mijn man. Het was voor mij geen liefde op het eerste gezicht maar ik voelde me bij hem zo geborgen, veilig en gerespecteerd. We konden enorm met elkaar lachen en hadden lange gesprekken. Hij was attent, probeerde me niet meteen in bed te krijgen (vond ik in het begin ook vreemd .. dat was ik echt niet gewend).
We gingen na een jaar daten samenwonen, nog een jaar later trouwen en weer een jaar later was onze zoon daar. Ik kon mijn geluk niet op. We verhuisden naar Duitsland vanwege zijn baan. Ik vond het vreselijk daar, maar goed ik had mijn handen vol aan onze toen 4 maanden oude zoon en was heel snel zwanger van onze dochter.

We groeide uit elkaar en ik begon met drinken
Onze relatie was nog steeds goed, de sex okay, het was voor mij altijd fijn, maar niet ‘wereldbewegend’ zoals ik dat wel bij vorige partners had leren kennen, maar we groeiden uit elkaar. Hij was druk met zijn carrière, ik met de kids.
Er speelden natuurlijk bij mij intern nog veel meer dingen maar daar was ik me toen niet van bewust. Ik voelde me steeds minder goed. Begon weer meer te drinken en ben uiteindelijk naar AA gegaan.
Daar leerde ik degene kennen waar ik nu nog steeds niet mee heb gebroken. Hij veroverde me en ik liet me maar wat graag veroveren. Spaans, vol passie en mooie woorden gaf hij me het gevoel de koningin te zijn en oh ik voelde me weer levendig!!!!

Verliefd
Ik was in no time zo vreselijk verliefd. Hij niet. Wel op de momenten dat we samen waren maar voor hem was het meer de lust als iets anders, hij bleek naast mij nog meerdere dames er op na te houden.
Lang verhaal kort: er is vreselijk veel gebeurd, ik ben in diepe afgronden gestort, mijn man heeft me vergeven en wilde met mij verder, ik wilde dat ook.

Nieuwe ronde, maar…
We zijn verhuisd (niet alleen daarom maar het was wel een opluchting voor mij echt fysiek niet meer in zijn buurt te zijn) en ik ging me steeds beter voelen. Ik miste mijn affaire-partner wel heel erg, ik had mijn complete hart aan hem gegeven.. ik voelde een diep gat daar waar hij gezeten had. Hij nam contact met me op en het hele spel begon opnieuw. Met dit verschil dat hij zei dat hij erachter was gekomen dat hij echt van me hield, dat hij later zijn leven met me wilde delen als zijn zoon de deur uit was en hij terug naar Spanje ging etc.
Natuurlijk klonk dat hemels voor mij. Ik hield nog steeds van hem.. Aan de andere kant: ik hou ook van mijn man, van mijn kids en het leven, de geschiedenis bedoel ik daarmee, die we samen hebben opgebouwd. Alex zou me nooit belazeren en bij hem zou ik altijd over mijn schouder moeten kijken..

Aan-uit
Dus…. Na veel dan weer wel/dan weer niet, elkaar weer in de armen vallen en al het heerlijke wat daar op volgde, dan weer schuldgevoelens, slecht geweten etc.. heb ik langzaam zoiets: ik ben er klaar mee.
Ik zie steeds meer mijn eigen motieven, maar ook dat hij nooit van zijn leven bij zijn vrouw weg gaat. Hij meent alles zolang hij bij mij is maar als het op realiteit aankomt dan krijgt hij bijna een paniek aanval.

Stoppen
Alles wordt steeds duidelijker en ik heb me voorgenomen er echt mee te stoppen, me voor 100 procent op mijn leven hier te focussen, de vele leuke dingen die ik doe en wellicht kan ik Alex overhalen naar een sexologe te gaan met mij, want als dat stukje van onze relatie in orde komt dan is voor mij de relatie perfect….
Ik weet niet precies wat ik nodig heb om te stoppen maar ik denk dat nu ik het besef heb, dat het eigenlijk niet zo zeer om die man gaat, maar meer om het gevoel wat hij me geeft, dat dat me gaat helpen. Want dat gevoel levendig te zijn, dat gevoel dat ik nodig heb, dat kan ik vast ook op een andere manier krijgen. Het is me gelukt om alcohol niet meer te gebruiken als kruk (ik ben al lang niet meer bij AA omdat ik me echt niet kon vinden in bepaalde dingen) en ik kan ook vast weer zonder deze kruk … ik ben van plan een ander e-mailadres en telefoonnummer te gaan nemen, iets dat ik heel lang niet wilde.

Geen leugens meer
Ik wil gewoon weer mezelf zijn zonder leugens . Verder bouwen aan de geschiedenis van ons huwelijk/ons gezin dat zo mooi begonnen is.
Ik ben realistisch genoeg om te zien wanneer dat er echt niet meer in zit, maar ik weet diep van binnen dat het kan, als ik het een kans geef. Maar dan moet ik mijn vriend wel “amputeren”, zoals ik dat in je podcast gehoord heb… 

Ritueel
Ik denk nog over een passend ritueel na om het goed af te sluiten …”

Uit de grond van mijn hart, Linda, wens ik je toe dat je op een goede manier afscheid kunt nemen en inderdaad, zoals je zelf het diepste wenst, je leven een wending kunt geven en je met je man en je kinderen jullie geschiedenis verder kunnen schrijven. Ik hoop dat je jezelf weer vindt. Dat! Dankjewel voor het insturen van je verhaal.
Heel veel succes.

Wil jij ook je verhaal inzenden om anderen te inspireren, (h)erkenning, kracht en/of inzichten te geven? Stuur je verhaal naar https://www.juttucoaching.nl/contact/ o.v.v. ingezonden verhaal. Ik ga de verhalen bundelen en één E-BOOK. Dit om een poging te wagen dit taboe te doorbreken.

Liefs,
Annette

ps de namen Linda en Alex zijn om privacy redenen fictief. De echte namen zijn bij mij bekend.