Het is een punt waar bijna alle therapeuten het over eens zijn: als de kaarten op tafel liggen en het blijkt dat een van de partners een affaire had, en dit niet de afspraak was, dan moet de derde zo snel als mogelijk geamputeerd.

En met amputeren bedoen ik: helemaal uit je leven verwijderen. Dit is theoretisch natuurlijk heel makkelijk gezegd maar praktisch nog niet zo makkelijk gedaan. Je moet natuurlijk als overspelige partner WEL de keuze hebben gemaakt voor je eigen partner. En besluiten om er alles aan te doen om het beste van deze keuze te maken en er echt ook voor te gaan.

Waarom moet je eigenlijk amputeren?
De noodzaak om de derde te amputeren is groot. Zolang de derde ‘in het veld aanwezig is’, staat de derde tussen de partners in en kan het proces van heling nooit beginnen. De deur blijft dan op een kier staan als er contactopties zijn.

De partner die bedrogen is, zal misschien met het verstand zijn best willen doen, maar de onveiligheid zit nog veel te vers in het lijf opgeslagen. En laat nou net deze partner het tempo van herstel bepalen.

Overspelige partners worden weleens gek van het terugkomen van hun partner op de affaire met heel veel vragen, angsten, en het op de affaire terugkomen met veel emoties. Het liefst zetten de overspeligen er een streep onder en gaan ze ‘gewoon’ verder. Dit is onmogelijk zolang het lijf van de partner zich nog niet veilig voelt en het zenuwstelsel op ‘aan’ staat voor gevaar.

In mijn praktijk zie ik heel veel koppels hiermee worstelen in het begin. Pas als er duidelijk geamputeerd wordt (het liefst vanuit verantwoordelijkheid van de overspelige partner zelf), en veiligheid wordt geboden, kan het hellingproces starten.

In sommige gevallen kun je niet (direct) amputeren. Ik denk hierbij aan een affaire op het werk, of in de vriendenkring of zelfs in de familie. Het herstel duurt dan gemiddeld genomen langer. Heel duidelijke afspraken zijn echt noodzakelijk, niet alleen afspraken in woorden, maar juist afspraken in daden. Doen wat je zegt zorgt voor nieuwe (soms kleine) stappen waardoor er herstel in het vertrouwen plaatsvindt. De overspelige partner heeft de balans van de emotionele rekening ernstig verstoord, dus een flinke storting is noodzakelijk.

Afscheid nemen van de derde. Dat betekent je keuze maken, en je verlies nemen. Het is noodzakelijk om je partner de tijd te geven om het verdriet een plek te geven, vragen te stellen, boos te worden, en vooral… zich weer veilig te gaan voelen.

Weet dat dit tijd kost. Het is afhankelijk van vele factoren hoeveel tijd dit kost (eigen trauma’s, de tijdsduur van de ontrouw, de manier waarop iemand het te horen kreeg, met wie vreemdgegaan is, hoeveel mensen op de hoogte waren van de affaire), gemiddeld genomen kost het een half jaar om te herstellen, als er geen extra complexe factoren bij komen kijken.

Een goed excuus is wel de hogere wiskunde op het gebied van communicatie. ‘Sorry, sorry, sorry’ is simpelweg niet goed genoeg. (Lees mijn blog over het juiste excuus: https://www.juttucoaching.nl/hoe-maak-je-een-goed-excuus-na-ontrouw/) Het is logisch dat de ontvanger van het excuus ook open moet staan om het te kunnen horen, om het te kunnen ontvangen. En dat de overspelige echt zijn/haar uiterste best moet doen om het allerbeste excuus ooit te maken.

Het gevoel van onveiligheid is in het lijf gekropen. Daar zijn ‘wijze woorden’ geen antwoord op. Een onveilig lijf komt in de vecht, vlucht of freeze-overleef-modus en vanuit niet een van die posities is herstel mogelijk. Sommige clienten vertellen het gevoel te hebben overreden te zijn door wel zes intercitys. E anderen voelen juist helemaal niks meer, het lijf is gedisreguleerd en wil niet meer voelen. Vanuit onveiligheid kun je niet helen.

Alle acties moeten als doel hebben om de partner zo goed als mogelijk te helpen om vanuit de ‘overleefstand’ weer terug te kunnen komen naar de ‘leef-stand’. Laat je de onveilige situatie te lang duren, dan is dat een behoorlijke moeilijkheidsgraad voor het herstel.

Kortom: amputeer de derde uit je leven, als je voor je relatie wilt gaan.
Ik ben overigens een grote voorstander om met je partner af te spreken op welke wijze je afscheid kunt nemen van je minnaar of minnares. Dit komt omdat het systemisch gezien belangrijk is om de affaire ook echt af te ronden. Afhankelijk van de aard van de affaire (Verder na een affaire door Petra Deij) kies je iets uit wat binnen de toegestane kaders van jouw partner goed gevonden wordt. En natuurlijk is het pijnlijk voor je partner te horen dat je verdriet (rouw) hebt om iemand anders. Dus maak het afscheid niet ‘te’ groots. Ik vind het echter wel goed als hier aandacht aan besteed wordt. Het doel is de situatie zo snel als mogelijk veilig te maken voor je partner en dus zo snel als mogelijk afscheid nemen van de derde. En als het kan: wel met afscheid.

Liefs,
Annette

Wil je meer hierover weten?
Stel je vraag: info@juttucoaching.nl